Για φαντάσου τι έχει να γίνει στη δική μας έδρα

Δεν είναι ότι περιμέναμε φέτος για να καταλήξουμε στη συγκεκριμένη διαπίστωση, άλλωστε είναι κάτι που έχει συμπεράνει ο περισσότερος κόσμος παρακολουθώντας διαχρονικά αγώνες της αγαπημένης μας ομάδας τόσο εντός όσο και εκτός έδρας. Είναι όντως από τα παράξενα αλλά και την ίδια ώρα σχήμα οξύμωρο το πόσο εκπληκτική ατμόσφαρια δημιουργείται στις κερκίδες που φιλοξενούν τον κόσμο της ΑΕΚ μακριά από το ΓΣΖ. Ακόμη και σε παιχνίδια που μπορεί ο όγκος οπαδών να μην προσεγγίζει καν την προσέλευση που υπάρχει στο ΓΣΖ,  τα δεδομένα στο κεφάλαιο κόσμος εκτός έδρας είναι τις περισσότερες φορές αντιστρόφως ανάλογα.

Αφορμή για το άρθρο αποτέλεσε ο τελευταίος αγώνας της ομάδας μας στο Δασάκι Άχνας εναντίον του Εθνικού. Με περίπου 1000 οπαδούς σ' ένα εκτός έδρας παιχνίδι, ο κόσμος της ΑΕΚ δημιούργησε ατμόσφαιρα καυτής έδρας για 90 λεπτά κάνοντας τους παίκτες μας να νιώθουν ότι αυτοί αγωνίζονται εντός έδρας και όχι ο πραγματικός γηπεδούχος.Κάποιοι πιθανόν να αναφέρουν ότι κάτι τέτοιο ήταν επόμενο λαμβανομένου υπόψη του ότι η γηπεδούχος ομάδα δεν φημίζεται για την μεγάλη μάζα κόσμου που κουβαλά στην έδρα της. Κι' όμως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Παιχνίδια με αντίπαλους όπως ο Εθνικός Άχνας, η Ένωση, η Δόξα, ο Ερμής κ.ο.κ δίνει κάθε χρόνο η ΑΕΚ και μέσα στο ΓΣΖ.

 Ο παλμός και η ατμόσφαιρα στην κερκίδα, παρά τις τεράστιες προσπάθειες (και μπράβο του) που καταβάλλει ο Σύνδεσμος Φιλάθλων δεν είναι ο ίδιος στην "έδρα" (;) μας απ' ότι είναι στα εκτός έδρας με τον μισό και κάποτε το ένα τρίτο του κόσμου απ' αυτόν που είναι στα αντίστοιχα παιχνίδια του ΓΣΖ.

Μέσα σε ένα αχανές γήπεδο με τους οπαδούς μας να φιλοξενούνται σε μια τεράστια κερκίδα, θεωρείται πολύ δύσκολο ακόμη και για ομάδες με περισσότερο κόσμο να το μετατρέψουν σε έδρα αν το στάδιο δεν είναι υπερπλήρες. Μέχρι και σ' αυτό ακόμα το Τσίρειο στάδιο, στο πρόσφατο εκτός έδρας παιχνίδι με την Αέλ, οι οπαδοί της ΑΕΚ είχαν καταφέρει να κερδίσει τη μάχη της κερκίδας αν και λιγότεροι από αυτούς της Αέλ. Δεν θα μακρυγορήσω άλλο γιατί το θέμα με τις κερκίδες του ΓΣΖ είναι χιλιοειπωμένο και χιλιοαναλυμένο. Το συγκεκριμένο γήπεδο δεν μπορεί να γίνει έδρα με καμια δύναμη. Το μαρτύριο (με την κυριολεκτική σημασία της λέξης) πολλών ετών για τον ΑΕΚτζή φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του αφού λίγα μέτρα έξω από το ΓΣΖ το όνειρο μας έχει αρχίσει να παίρνει σάρκα και όστα.

Η δυναμική που θα πάρει η ομάδα μέσα σε μια πραγματική ποδοσφαιρική έδρα θα είναι πράγματι πολύ μεγάλη και θα αλλάξει αυτόματα επίπεδο την ΑΕΚ. Και αυτό είναι κάτι  που μπορεί να διακρίνει εύκολα κάποιος ως απλός θεατής όταν η ομάδα μας αγωνίζεται έστω και εκτός έδρας σε γήπεδα αμιγώς ποδοσφαιρικά. Πιο πρόσφατα παραδείγματα αυτό στο Δασάκι, προηγουμένως στο Ευρωπαϊκό παιχνίδι με την Μπορντό στο "Παπαδόπουλος", πέρσι με τον Ερμή στο "Αμμόχωστος" όταν μας είχε παραχωρηθεί η κεντρική εξέδρα κ.ο.κ. Ο κόσμος μετρά ήδη αντίστροφα και ανυπονονεί από τώρα για την ώρα και τη στιγμή που θα δοθεί το πρώτο μας παιχνίδι στο δικό μας γήπεδο, την πραγματική έδρα της ΑΕΚ!