Είτε έτσι, είτε αλλιώς, τρείς βαθμοί!

Σ' ένα παιχνίδι που η απόδοση της ομάδας μας κυμάνθηκε, κακά τα ψέματα, σε πολύ μέτρια επίπεδα, καταφέραμε να φύγουμε νικητές εκτός έδρας κόντρα σε μια ιδιαίτερα σκληροτράχηλη ομάδα η οποία προερχόταν μάλιστα από αλλαγή προπονητή. Το ψεσινό β' ημίχρονο της ομάδας μας ήταν μακράν το χειρότερο φετινό μας παιχνίδι και ρεαλιστικά ομιλούντες θα πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που στο τέλος της ημέρας δεν την πληρώσαμε με απώλεια βαθμών.

Ας είναι και έτσι, θα πεί κάποιος. Στο τέλος της ημέρας, αυτό που καταγράφεται και αυτό που μένει δεν είναι άλλο από τους τρείς βαθμούς της νίκης. Ουδείς θα θυμάται μετά από ένα μήνα το κακό παιχνίδι της ομάδας μας στο β' ημίχρονο. Εάν όμως ερχόταν η απώλεια βαθμών, τότε ο αγώνας του Τσιρείου θα αποτελούσε αδιαμφισβήτητα σημείο αναφοράς και συνάνα παράδειγμα προς αποφυγήν. Εξάλλου, είναι κι' αυτό: Πόσες φορές, κατά το παρελθόν, "υποφέραμε" σαν ΑΕΚ από απώλειες βαθμών σε παιχνίδια τα οποία είχαμε παίξει τον αντίπαλο στο μισό γήπεδο και κάπου η έλλειψη τύχης ή ίσως και η αστοχία μας στερούσαν βαθμό ή βαθμούς.

Σαφώς και σκοπός μου δεν είναι να δικαιολογήσω το ψεσινό χάλι του β' ημιχρόνου, τουναντίον. Είναι καλό όμως να προσπαθούμε να ψηλαφίσουμε την κατάσταση σε όλες τις, τις προεκτάσεις. Η ουσία στο ποδόσφαιρο είναι οι βαθμοί και το ιδανικότερο εννοείται να μπορείς να συνδυάζεις και καλό θέαμα και νικηφόρα αποτελέσματα. Όταν θέλεις ωστόσο να λέγεσαι μεγάλη ομάδα, πραγματικά μεγάλη ομάδα, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να βρίσκεις τον τρόπο να φέυγεις νικητής ακόμα και σ' αυτά τα παιχνίδια. Σ' ένα ποδοσφαιρικό μαραθώνιο με τη σημασία της λέξης, η πορεία δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα και στο τέλος της ημέρας, η πρωταθλήτρια ομάδα ξεχωρίζει από την 2η και την 3η... στο νήμα, μέσα από λεπτομέρειες. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό του περσινού Αποέλ όπου χωρίς να θέλξει με την εμφάνιση του, στα περισσότερα παιχνίδια, κατέκτησε τα πάντα στην Κύπρο.

Στο αγωνιστικό κομμάτι, είδαμε μια ΑΕΚ να επιβάλλει τον ρυθμό της σε ολόκληρο το Α' Ημίχρονο κλείνοντας ουσιαστικά τον Άρη στο μισό γήπεδο μη μπορώντας ωστόσο να σπάσει με ευκολία την καλοστημένη αμυντική διάταξη της Λεμεσιανής ομάδας η οποία παρουσιάστηκε διαβασμένη. Ήταν εμφανές πως σ' αυτό συντέλεσε το όχι και τόσο καλό βράδυ στο οποίο βρέθηκαν παίκτες μεγάλα ατού της ομάδας μας, όπως π.χ οι Τετέ, Λαρένα και Τομάς.

Και όταν πρόκειται για τους δύο ποδοσφαιριστές του κέντρου, δεν μπορεί από το να μην επηρεαστεί και μάλιστα σημαντικά όλη η ομάδα στη δημιουργία φάσεων. Παρ'όλα αυτά, η ομάδα είχε τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα ασκώντας μετά το πρώτο 25λεπτο μεγαλύτερη πίεση ψάχνοντας το πολυπόθητο γκόλ το οποίο ήρθε όντως σε καθοριστικότατο σημείο, καταρρακώνοντας την ψυχολογία των παικτών του Άρη.

Στην επανάληψη, το θέαμα ήταν από μέτριο εώς κακό με αρκετούς οπαδούς να δυσανεσχετούν στην εξέδρα βλέποντας την ομάδα να μην μπορεί να αναπτυχθεί ορθόδοξα. Αυτό ήταν που έκανε τους παίκτες του Άρη να ξεθαρρέψουν και να αρχίσουν δειλά δειλά να προσπαθούν για το γκόλ της ισοφάρισης. Πλην της φάσης του Θεοδόση Κύπρου από πλάγια αριστερά ο οποίος άδειασε τον Σερράν, δεν απειληθήκαμε ιδιαίτερα αφού ο Άρης έδειξε να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί ούτε τις δικές μας αμυντικές αδράνειες. Κακό β' ημίχρονο από τον Σερράν ο οποίος ίσως να πρέπει να καθίσει στον πάγκο, ενώ μέτρια ήταν η παρουσία του Κωνσταντίνου Μιντίκκη ως δεξιός μπακ σε αντίθεση με το α΄ημίχρονο που ήταν αρκετά καλός. 

Η μεσαία μας γραμμή σε κάποιες περιπτώσεις έμπαζε, ας μου επιτραπεί ο όρος, δίνοντας την δυνατότητα στους αντίστοιχους του Άρη να κυκλοφορήσουν την μπάλα και να δημιουργήσουν επικίνδυνες προϋποθέσεις. Η αλλαγή του Μοντέϊρο έδωσε κάποια ζωντάνια στο παιχνίδι μας, δεν άλλαξε όμως αισθητά το θέαμα που βλέπαμε. Ίσως, λέμε εκ των υστέρων, να μπορούσε να έμενε στο γήπεδο ο Ορτίθ ένας παίκτης που ξέρει να κρατήσει μπάλα και να παιρνούσε έξω ο Μιντίκκης αφού ήταν φανερό πως δεν είχε καλά πατήματα στην επανάληψη. Το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή μας βρήκε στο τέλος νικητές και αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε είναι σίγουρα μόνο αυτό. 

Ο Τόμας Κρίστιανσεν, όπως δήλωσε και μετά τον αγώνα, δεν έμεινε καθόλου ευχαριστημένος από την απόδοση της ομάδας ρίχνοντας και την ατάκα "Έχουμε πολλά να πούμε με τους παίκτες αυτές τις μέρες...". Αυτό φανερώνει αν μη τι άλλο το ότι ο προπονητής μας δεν κρύφτηκε, είδε τα όποια κακώς έχοντα και πάνω σ' αυτά θα δουλέψει ώστε να μην επαναληφθούν στο προσεχές μέλλον. Είναι σαφώς θετικό, όπως προαναφέραμε, το ότι δεν την πληρώσαμε με απώλεια βαθμών κάτι που δίνει την ευκαιρία στην τεχνική ηγεσία να εργαστεί ήρεμη και απερίσπαστη στα όσα λάθη εντόπισε. Επόμενη στάση, το ερχόμενο Σάββατο κόντρα στην Ένωση Νέων Παραλιμνίου η οποία συγκέντρωσε 7 βαθμούς μέχρι στιγμής και αποτελεί σίγουρα ένα διόλου ευκαταφρόνητο αντίπαλο.