Πάντα κάποιος

Παρ' όλο που πέρασαν δυό μέρες από την οδυνηρή ήττα στο Δασάκι, ουδείς μπορεί ακόμη να χωνέψει αυτό που είδε να γίνεται για ακόμη μια φορά. Και το ακόμη μια φορά, δεν απευθύνεται κατ' ανάγκη για τα όσα βλέπουμε φέτος αλλά για τα όσα βλέπουμε διαχρονικά από την αγαπημένη μας ομάδα. Κατάντησε  να αποτελεί ένα άγραφο κανόνα και δυστυχώς δεν λέει με τίποτα να "σπάσει". Όποτε η ΑΕΚ ετοιμάζεται για ένα μεγάλο βήμα είτε αυτό ονομάζεται προώθηση στη βαθμολογία είτε διατήρηση στα ψηλά και διεκδίκηση αυτού που αποκαλούμε ως το κάτι παραπάνω, πάντα βρίσκεται μια Άχνα ή κάθε Άχνα  να μας προσγειώσει ανώμαλα και να μας στερήσει το δικαίωμα να ονειρευόμαστε. Αυτό που πονά περισσότερο είναι ότι αυτό συμβαίνει πάντα εξ' υπαιτιότητας δικής μας και μόνο γιατί κακα΄τα ψέματα άν η ΑΕΚ προχθες παρουσιαζόταν σύμφωνα με τις πραγματικές της δυνατότητες, δεν θα έδινε το δικαίωμα στον αντίπαλο να διεκδικήσει το παραμικρό. Ότι και να λέμε, δυστυχώς δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι πάρα μόνο να ελπίζουμε πως την επόμενη φορά θα μας διαψεύσει ο ίδιος μας ο εαυτός.